Medjugorje Website Updates r. 2005

Drodzy przyjaciele medziugorskich grup modlitewnych,

Ten list jest wyrazem naszego głębokiego przywiązania do orędzia z Medziugoria, i wiedząc, że już wielu innych złożyło świadectwa ( biskupi, księża, zakonnicy, laicy ) wielorakich duchowych owoców jakie rodzą się z tego orędzia, chcemy abyście i Wy mogli wspólnie poświadczyć dołączając się do poparcia tego Maryjnego dzieła, jakie to dzieło rozprzestrzenia się na cały świat, ale ciągle jest prześladowane.

W teologii długo juź zadomowione jest pojęcie objawienia "osobistego". Jego przeciwieñstwem jest objawienie powszechne. Mianowicie, objawieniem powszechnym byłoby to objawienie, które dane jest w Biblii, a osobistym - dane poza Biblią. Wobec tego bardziej usprawiedliwionym byłoby mówienie o objawieniu biblijnym i pozabiblijnym. Nie ma źadnego powodu przyznawanie objawieniu biblijnemu większej chwały i znaczenia niź objawieniu pozabiblijnemu. Jeźeli obydwa s prawdziwe, obydwa pochodzą od Boga, wobec tego obydwa są pochodzenia Boskiego i mają tą sam wartość. Jedno i drugie Bóg przeznacza ludziom i chce, aby jedno i drugie było przyjęte przez ludzi. W przeciwnym wypadku nie byłoby powodu, aby Bóg mówił. Gdyby istniała między nimi jakaś uzasadniona róźnica nigdy nie znaczyłoby to obowiązywanie jednego i nieobowizywanie drugiego. Obydwa są obowiązujące. Obowiązują kaźdego do kogo dotarły i kto otrzymał wystarczający powód i moralną pewność ich autentyczności.

Niezwyke zjawiska w niezwykych czasach

Biblia tak często mówi o ukazaniach i widzeniach i przy tym w takiej mierze powiązuje je z Objawieniami Boskimi, źe moźemy uwaźać je za jej główną zawartość. Abstrahując tym razem od całego Starego Testamentu zwróciłbym tylko uwagę na waźkość ukazania Zmartwychwstałego uczniom albo faryzeuszowi Szawłowi koło Damaszku. Pytamy wobec tego, dlaczego ukazania i widzenia później, w historii Kościołą, stale traktowane były z wielką ostroźnością przez hierarchię kościelną i kler wogóle, oraz wzbudzały niewielkie zainteresowanie wśród teologów. Moźna właściwie stwierdzić, źe zjawiska te tylko wśród zwykłych wiernych natrafiają na gotowość zaakceptowania, która jest, szczerze mówiąc, poniekąd zbyt nagła i niekrytyczna.

Rozmawiał: Marijan Sivrić

Vicka Ivankovic: "She would like us to accept the message with our hearts and to live them. Often we accept the message, we begin to live it, but then we get tired and we remain the way we were before. And Our Lady would like that everyday we live her messages a little bit and that we would make progress in our lives."

Fra Tomislav Pervan: Medziugorje zaczęło się dzięki laikom , dzięki zwykłym dzieciom, laicy pierwsi uwierzyli, a dopiero później duchowieństwo. I dzisiaj laicy krzewiają ruch medziugorski po całym świecie, to właśnie laicy setki razy przelecieli oceany i przybyli do Medziugorja. Gdy ich zapytacie, dlaczego tak często przyjeżdżają do Medziugorja i sprowadzają pielgrzymów na te niepewne tereny, odpowiedzą wam, że robią to ponieważ widzą zmiany w ludziach, zmiany ducha.

Jedno, to aby każdy , jak tylko może, żył posłaniem, które Królowa Pokoju tak cierpliwie i niezmordowanie nam przedkłada. Drugie, to abyśmy we wszystkich ośrodkach ruchu medjugorskiego zważali na zachowanie czystości, autentyczności i wyrazistości pierwotnego posłania. Medjugorje to nie pierwszy z brzegu pobożny ruch modlitewny, a nasz program to nie program dowolnej misji ludowej, jakie głoszone są od czasu do czasu w naszych parafiach. Dobrze jest modlić się, pościć, uczęszczać na mszę świętą, regularnie spowiadać się, czytać Pismo Święte. Ale kto nie zrozumiał, że obok osobistej pobożności celem jest szeroko pojęty pokój i pojednanie, ten jeszcze nie pojął samej istoty orędzia z Medjugorja. Oczywiście , cały czas aktualne jest także hasło „ratuj duszę swoją". Ale dla Medjugorja najważniejsze jest przesłanie biblijne: Bóg chce jedności swego ludu, pokoju na ziemi, zbawienia świat.

Pielgrzymki znane są we wszystkich religiach. Stanowią wyraz człowieka poszukującego Boga w miejscach, gdzie objawiał się w szczególny sposób, gdzie mogli łatwiej odczuć Jego obecność albo poprzez szczególnie ubogacone charyzmatami osoby, które służąc tymi darami stały się znakiem obecności Bożej. Dlatego też istnieją miejsca pielgrzymowania przyciągające ludzi, pielgrzymi odwiedzają je poszukując Boga, pokoju, radości, miłości i nadziei. Przez każdą pielgrzymkę człowiek wychodzi ze swej codzienności, zostawia pracę, rodzinę, przyjaciół, pewność i wyrusza w drogę niesiony pragnieniem nowego spotkania z Bogiem.

Medziugorje, a raczej to, co dzisiaj mamy na myśli wspominając nazwę małej parafii w Hercegowinie, już od prawie 17 lat ma długą i burzliwą historię. Trudno przewidzieć jak potoczy się ona dalej. Któż przed 17 laty mógł pomyśleć, że przekonanie dzieci, iż widzą Maryję dotrze nawet do najbardziej oddalonych krajów świata, a parafia Medziugorje przemieni się w jedno z największych sanktuariów i rozwinie tak żywe ruchy religijne, że nikt wobec tych wydarzeń nie będzie mógł pozostać obojętny.

Najnowsza deklaracja biskupów katolickich z terenów byłej Jugosławii jest klasycznym przykładem mądrości kościelnej, przetestowanej tysiącletnią praktyką. Okazuje się, że Kościół szanuje fakty, ostrożnie odmierza swoje kompetencje i kieruje się przede wszystkim duchowym dobrem wiernych.

Photographs taken during the Nativity of the Blessed Virgin Mary and Solemnity of the Exaltation of the Holy Cross.

Photos from the International Youth Festival in Medjugorje, 2004 and 2005.

Ktoś powiedział, jak to sens historii polega właśnie na tym, czy człowiek wie i czy jest wogóle świadom i czy dane mu jest odkrycie prawdy o sobie - dopóki trwa historia. Czy mianowicie historia, w której jest tyle przypadkowości, tyle irracjonalności, odkrywa mimo wszystko, źe jest jednak potrzeb usprawiedliwiającą w pewien sposób wszystko, co zaszło w przeszłości? Czy moźliwe jest pisanie historii z bezpośredniej perspektywy dojrzewania i dostrzeganie czasów, w których źyjemy, z pewnego dystansu, nadanie tym czasom jakiegoś znaczenia, względnie odnalezienie w nich sensu na przyszłość?

Dopóki rozmyślam o zadanym temacie przychodzą mi do głowy słowa Jana: "Co było od początku, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie Zywota - A źywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów źywot wieczny... Co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli" (Jan 1, 1-ł).

Mówi on wyraŻnie o patrzeniu i naleźy do proroków Boźych. Jego słowa ukazują waźne dla proroka cechy:

Pytanie o Powołanie i Misje Dzisiejszego Kościola

Kiedy zapytamy o najbardziej niezwykłe „ znaki nadziei" dzisiejszego Kościoła bardzo często usłyszymy w odpowiedzi „ nowe społeczności i ruchy religijne". Na pewno jest to słuszna odpowiedź, gdyż - patrząc całościowo - przedstawiają one autentyczną chrześcijańską odpowiedź na wyzwanie postawione wierze w cywilizowanym świecie [( por. Medard Kehl S) „ Communio - tracąca kolor wizja?" w „ Głosy czasu" zeszyt 7/1997, 453 ( „Communio - eine verblassende Vision?" in Stinmen des Zeit, heft 7/1997, 453)]. Dokumenty soboru wysunęły na plan pierwszy solidarność całego ludu Bożego w misji i powołanie Kościoła skierowane do świata. Również synody biskupów ostatniej dekady potraktowały wspólnotę w Kościele jako dar Ducha Świętego - wielość charyzmatów i sposobów życia:

a) Powołanie i misja świeckich ( 1987 r.)

b) Formacja kleru ( 1990 r.)

Życie poświęcone Bogu ( 1994 r.)