Rozważanie do Orędzie iz Medziugorje, 25. listopad 2008r.

Orędzie iz Medziugorje, 25. listopad 2008r.

Tradycja chrześcijańska od samego początku nazywała Adwent czasem łaski, bowiem miłość Boża działa teraz w szczególny sposób umacniając naszą wiarę i budząc pragnienie świętości. W ostatnim orędziu Matka Boża wzywa nas, abyśmy w tym czasie łaski modlili się o to, by Dziecię Jezus narodziło się w naszym sercu. Czas, w którym żyjemy jest czasem łaski z jeszcze jednego powodu: Matka Boża od ponad 27 lat jest blisko nas. Przez cały ten czas wychowuje nas w szkole miłości. Matka Boża w ostatnim orędziu i wielu innych wzywa nas do modlitwy, bo wie, że się nie modlimy. Wszyscy popełniamy ten sam wielki błąd, tj. myślimy, że dużo się modlimy i jesteśmy dobrzy. W chwili, gdy zrozumiemy, że tak nie jest zaczyna się nasze nawrócenie. Jan z Damaszku mówi: „Modlić się to znaczy wznosić serce do Pana”. To znaczy radować się w bliskości Bożej, pokoju i miłości. W ostatnim czasie na świecie jest wiele niepokoju, wszyscy odczuwamy skutki kryzysu finansowego, który dotknął krajów rozwiniętych. Współczesny człowiek jest niespokojny. Zawsze dokądś się spieszy, nigdy nie może zdążyć i to prowadzi go do jeszcze większego niepokoju. Pokoju szuka w złych miejscach. Matka Boża pokazuje nam drogę do pokoju. Jest nią jej Syn, a nasz Pan Jezus Chrystus, który mówi w Ewangelii wg św. Jana: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka!” (J 14, 27). Kto ma Boga ten ma wszystko. Kto spotkał Boga niesie pokój Chrystusowy.

Matka Boża wzywa nas, abyśmy się nieustannie modlili za ten wzburzony świat pozbawiony nadziei. W Katechizmie (KKK 1817) czytamy: Nadzieja jest cnotą teologalną, dzięki której pragniemy jako naszego szczęścia Królestwa niebieskiego i życia wiecznego, pokładając ufność w obietnicach Chrystusa i opierając się nie na naszych siłach, ale na pomocy łaski Ducha Świętego. "Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę" (Hbr 10, 23). On "wylał na nas obficie (Ducha Świętego) przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego" (Tt 3, 6-7). To dzięki nadziei łatwiej możemy pokonywać codzienne trudności. Odkupienie dane jest nam jako nadzieja, dzięki której łatwiej możemy sobie radzić z codziennością. Teraźniejszość choć trudną można znieść jeśli prowadzi do jakiegoś celu, jeśli pewni jesteśmy celu i jeśli ten cel uzasadnia trud w to włożony – poucza nas papież Benedykt XVI w encyklice W nadziei zbawieni.

W tym krótkim rozważaniu do orędzia wspomnijmy też o ósmej rocznicy śmierci o. Slavka Barbaricia, OFM. Ojciec Slavko miał prawdziwie dziecięcą pobożność względem Matki Bożej. Był niestrudzony w posłudze kapłańskiej. Zawsze gotów, by udzielić pomocy duchowej i materialnej osobom potrzebującym. Pamiętajmy o nim w modlitwie, dziękując Matce Bożej, że mieliśmy okazję znać go i od niego się uczyć.

o. Danko Perutina, OFM
Medziugorje, 26 listopada 2008 r.

Source: © Information Centre "Mir" Medjugorje ( www.medjugorje.hr )