Rozważanie do Orędzie iz Medziugorje, 25. styczeń 2004r.

Orędzie iz Medziugorje, 25. styczeń 2004r.

Nasza Matka niebieska, Królowa Pokoju matczyne słowa kieruje do nas wszystkich. Niestrudzenie, cierpliwie i z wymagającą miłością. Matka Maryja nie chce abyśmy pozostali pasywni, ale swoją miłością pragnie nas zachęcić, abyśmy uczynili coś pięknego i dobrego dla Boga obecnego w bliźnim. Możemy zacząć działać jeżeli pozwolimy Bogu, by nas dotknął i poruszył. Tylko człowiek, który doznał na ile Bóg go kocha będzie mógł darować innym, to co sam przyjął. Nie możemy dawać tego czego nie mamy, a nie będziemy mieć jeśli nie poprosimy o to Boga, który nie daje mało, ale w obfitości.

Nikt nie może powiedzieć: „Kocham Boga tak bardzo, że nie mogę bardziej”. Zawsze możemy kochać Go bardziej i mocniej.

Matka Maryja chce, abyśmy zrozumieli jak bardzo Bóg nas kocha. Boża miłość jest tak bardzo delikatna, że nigdy się nam nie narzuca. Bóg nigdy nie wprowadza zamętu w duszy, ale raczej ją przyciąga i wypełnia miłością. Ale Bóg nie może wypełnić czegoś co już jest pełne. Musimy się oczyścić, aby On mógł nas wypełnić. Jezus nas uczy: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.” Tylko czyste serce widzi Boga i w bliźnim rozpoznaje osobę, za którą sam jestem odpowiedzialny. Wszyscy jesteśmy za siebie odpowiedzialni i połączeni z innymi ludźmi niewidzialnymi więziami duchowymi. Wszyscy emanujemy dobrem albo złem. Dobro drugiego człowieka jest moim dobrem.

Również dziś Bóg poprzez Maryję potrzebuje naszych rąk, głosu, nóg aby poprzez nas umiłować ten świat. Bóg nie oczekuje od nas dzieł wielkich i wzbudzających sensację, ale chce abyśmy we wszystko, co czynimy wnieśli miłość. Nie możemy zatrzymywać miłości Bożej dla siebie. Celem naszych trudów, modlitw i uczynków nie jest nasze zbliżenie się do Boga, ale staranie by doprowadzić do Niego wszystkich ludzi, którzy stanęli nam na drodze, albo żeby Bóg za naszym pośrednictwem przyciągnął ich do siebie i obdarzył zdrowiem, pokojem i wolnością.

Jak powiedziała błogosławiona Matka Teresa: „Prawdziwa miłość zawsze przynosi ból. Ona zawsze jest cierpieniem”. Ból i cierpienie zawsze idą w parze. To pokazał również Chrystus. Kochał nas w cierpieniu. Kochał nas nie dlatego, że było to dla Niego przyjemne. Szedł na śmierć na krzyżu mówiąc nam: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję” (J 15, 13-14).

Świat dziś jest głodny miłości, a nie dóbr materialnych czy pieniędzy. Jesteśmy stworzeni dla miłości. Jeśli nie mamy miłości to tę pustkę staramy się zapełnić rzeczami i złudnymi uciechami, ale serca i duszy nie możemy oszukać, bo one szukają źródła gdzie zostały stworzone. Największym głodem człowieka jest pragnienie kochania i bycia kochanym. Chorujemy, bowiem nie kochamy, ani nie przeżywamy miłości Bożej. Dlatego Matka Maryja wzywa nas w orędziu: „Módlcie się”. Modlitwa nie jest potrzebą psychologiczną, ale to wymóg miłości wobec Boga. Miłość jest modlitwą. Jeśli się nie modlimy, nie będziemy mogli kochać, a jeśli nie będziemy kochać nie będziemy mieć siły, by umrzeć dla siebie i dla własnego egoizmu, który rani nas samych i innych ludzi.

Nie ulegajmy zmęczeniu idąc drogą, na którą wzywa nas Matka i po której Ona prowadzi nas do źródła życia – Boga.

o. Ljubo Kurtović, OFM
Medziugorje 26 stycznia 2004r.

Source: © Information Centre "Mir" Medjugorje ( www.medjugorje.hr )