Język 

Aktualności  | Medziugorje  | Orędzia  | Artykuły  | Videos[EN]  | Galeria[EN] | Mapa strony  | O ...[EN]

www.medjugorje.ws » Text version » Artykuły a Nowośći » Stanowiska biskupów diecezji Mostarsko-Duvanjsko i Trebinjsko-Mrkanjskiej w sprawie Medziugorja

Stanowiska biskupów diecezji Mostarsko-Duvanjsko i Trebinjsko-Mrkanjskiej w sprawie Medziugorja

Other languages: English, Deutsch, Français, Hrvatski, Italiano, Polski

Kiedy 24-25 czerwca 1981 roku zaczęły się objawienia w parafii Medziugorje biskupem diecezji mostarsko-duvanjsko i trebinjsko- mrkanjskiej był Pavao Żanić (1971-1993). Po nim biskupem został dr Ratko Perić.

1. Biskup Pavao Żanić

Jego stanowisko w sprawie objawień w Medziugorju oscylowało między gorącą akceptacją a gorącą negacją. Negatywne podejście biskupa przyczyniło się w znacznej mierze do rozpowszechnienia się informacji o Medziugorju po całym świecie.

W czasie pierwszych dwóch miesięcy objawień biskup pięciokrotnie odwiedził parafię Medziugorje. Potem przyjeżdżał już tylko wtedy, gdy udzielał sakramentu bierzmowania.

Oficjalnie stwierdził: „Jestem głęboko przekonany, że nikt nie namówił tych dzieci, by twierdziły, że widziały Maryję. Gdyby chodziło o jedno dziecko, można by powiedzieć: ten to ma jakąś twardą głowę, że policja nic z niego nie może wyciągnąć. Szóstka niewinnych dzieci przyznałaby się w pół godziny, gdyby była przez kogoś namówiona. Nikt z duchownych - gwarantuję - nie brał udziału w namawianiu tych dzieci do czegokolwiek. Jestem również przekonany, że dzieci nie kłamią. Mówią dokładnie to, co mają w swoich sercach. Z pewnością dzieci nie kłamią" (kazanie w Medziugorju z okazji parafialnego święta św. Jakuba, 25. lipca 1981). W narodowym chorwackim piśmie kościelnym „Głos soborowy" 16. sierpnia stwierdza: „Jest pewne, że dzieci nikt, szczególnie nikt z duchownych, nie namawiał do mówienia nieprawdy".

W tym czasie proboszczem parafii Medziugorje był o. Jozo Zovko OFM. Razem z nim pracował o. Zrinko Czuvalo OFM. Na początku obaj stanowczo występowali przeciwko wszystkiemu, co nazywano objawieniem czy widzeniem Maryi. Biskup Żanić wzywał ich, by byli bardziej zdecydowani na uznanie działania Bożego. Oni mu odpowiadali, że nie trzeba się z tym spieszyć, tylko czekać w jaki sposób wszystko się rozwinie. Pozytywne stanowisko biskupa dodawało odwagi i wpłynęło zarówno na nich jak i na wszystkich, którzy z jakichkolwiek powodów jeszcze się nie ustosunkowali pozytywnie do objawień medziugorskich.

Ówczesna komunistyczna władza jugosłowiańska nie była przychylna wobec tego, co miało miejsce w Medziugorju. 4. lipca 1981 roku ogłosiła objawienia kontrrewolucją. Tajna policja wezwała wtedy do Sarajewa na przesłuchanie biskupa Żanicia i proboszcza Zovko. Sprawy płynęły swoim tokiem. Biskup Żanić coraz mniej mówił o objawieniach, a ojciec Zovko coraz bardziej wierzył w nadprzyrodzoność objawień. Z powodu takiego stanowiska 17 sierpnia 1981 zostaje uwięziony i skazany na trzy i pół roku więzienia o zaostrzonym rygorze. Razem z nim uwięziono o. Ferdo Vlaszicia OFM, a trochę później o. Jozo Kriżicia OFM. Sytuacja była bardzo napięta. Zagrożenie stwarzało każde słowo na temat akceptacji Medziugorja. Odczuli to również niektórzy mieszkańcy i pielgrzymi, którzy zostali uwięzieni.

Po pewnym okresie milczenia biskup Żanić włącza się aktywnie w negowanie wydarzeń medziugorskich. Wydaje nawet dwa listy skierowane do całego świata. 1. „La posizione attuale (non ufficiale) della curia vescovile di Mostar nei confronti degli evanti di Medjigorje" (Obecne nieoficjalne stanowisko kurii biskupiej w Mostarze odnośnie wydarzeń medziugorskich), 30.10.1984. 2. „Medjugorje", 1990. W odpowiedzi na publikację „Posizione attuale" z kancelarii watykańskiej nadchodzi list nr 150.458 z 1. kwietnia 1985 r., w którym kardynał Cesaroli informując o „znacznym oddźwięku" na pismo biskupa Żanicia, zobowiązuje chorwackiego kardynała Franjo Kuharicia do przekazania biskupowi Żaniciowi, by się „wstrzymał z osobistymi wystąpieniami aż do czasu, kiedy będą włączone wszystkie elementy umożliwiające wyjaśnienie wydarzeń i wydanie ostatecznej decyzji". Niestety, ta prośba nie spotkała się z żadnym odzewem ze strony biskupa.

a) Komisje ds. badań wydarzeń w Medziugorju

Przez długi okres biskup Pavao Żanić uważał za zbyteczne, by ktokolwiek musiał mu pomagać w ocenie wydarzeń w parafii Medziugorje. Dopiero na ponowne prośby ze wszystkich stron w styczniu 1982 roku powołał 4-osobową Komisję. Komisja na początku zobowiązała się sumiennie zająć się sprawą - tak się niestety nie stało. Członkowie tej komisji bardzo rzadko pojawiali się w Medziugorju. Wtedy ówczesna Konferencja Episkopatu Jugosławii postanowiła wziąć sprawę w swoje ręce. Radzi biskupowi Żaniciowi, by powołał specjalistyczną komisję, która by wyjaśniła medziugorskie zdarzenia. W lutym 1984 roku biskup Żanić rozszerza komisję do 14 członków. Wiele osób było niezadowolonych, gdyż komisję stanowili w znacznej mierze ludzie, którzy wcześniej wydali już negatywną opinię o objawieniach Maryi. Pierwsze obrady tej komisji miały miejsce 23 i 24 marca 1984 roku. Po ich zakończeniu wydano deklarację, w której komisja tłumaczy sporadyczność swoich obrad stwierdzeniem, że Stolica Apostolska zasugerowała biskupowi, by się nie spieszyć z badaniami i wydawaniem decyzji.

Drugie obrady tej komisji odbyły się w październiku 1984 roku. Wydano po nich oświadczenie o treści podobnej do wcześniejszej deklaracji.

W roku 1987 dochodzi do wielkiego przełomu. Kardynał Joseph Ratzinger, przewodniczący Kongregacji Nauki Wiary, zlecił zbadanie wydarzeń w parafii Medziugorje Konferencji Episkopatu Jugosławii.

b) Komunikat Konferencji Episkopatu byłej Jugosławii

Po trwających trzy lata badaniach Konferencja Episkopatu byłej Jugosławii 10 kwietnia 1991 r. podała do wiadomości publicznej komunikat, w którym napisano min: „Na podstawie dotychczasowych badań nie można stwierdzić czy mamy do czynienia z ukazaniami nadprzyrodzonymi i objawieniami”. Nie powiedziano, więc, że objawień nie ma, ale że nie można jeszcze tego stwierdzić. Słowa te w rzeczywistości były kompromisem pomiędzy stanowiskiem bp Żanicia i dobrymi owocami, które przynoszą wydarzenia medziugorskie. Czując wagę wydarzeń medziugorskich biskupi zdecydowali się poświęcić szczególną uwagę nauce o Najświętszej Maryi Pannie w parafii Medziugorje. Zobowiązali się przygotować odpowiednie wskazówki liturgiczno - duszpasterskie.

Biskupi uroczyście przybyli do Medziugorja 17. czerwca 1991 r. Dzień wcześniej byli w Mostarze, gdzie powołali Komisję opieki duszpasterskiej w parafii Medziugorje. Na czele Komisji stanął dr Franjo Komarica, biskup diecezji Banjaluka oraz Pavao Žanić, biskup diecezji mostarsko-duvanjskiej i trebinjsko-mrkanjskiej, w której znajduje się Medziugorje. W Komisji było jeszcze czterech doradców. Wszyscy biskupi wraz z innymi kapłanami sprawowali uroczystą Mszę św. dla pielgrzymów. Mszy św. przewodniczył bp Pavao Żanić, a homilię wygłosił arcybiskup Vinko Puljić. Było to oficjalne uznanie Medziugorja jako miejsca modlitwy, jako sanktuarium, gdzie ludzie zbliżają się do Boga.

Komisja ds. opieki duszpasterskiej w parafii Medziugorje miała się ponownie zebrać 26. czerwca 1991 r. Tegoż dnia jednak Serbowie atakując Słowenię rozpoczęli wojnę, która wbiła ostatni gwóźdź w trumnę martwego tworu zwanego Jugosławią. Przez rozpad państwa o nazwie Jugosławia rozwiązana została również Konferencja Episkopatu Jugosławii.

2. Biskup dr Ratko Perić

Po Pavao Żaniciowi biskupem został dr Ratko Perić, który w czasie pełnienia obowiązków biskupich przez Pavao Żanicia był profesorem na Uniwersytecie Gregorianum w Rzymie i rektorem Instytutu św. Hieronima. Wielokrotnie pomagał biskupowi Żaniciowi w czasie jego wizyt w Rzymie. Biskupem zarządzającym diecezją mostarsko - duranjsko - trebinjsko - mrkanjską został w 1993 roku. Jeśli chodzi o objawienia w Medziugorju - przejął stanowisko swojego poprzednika. Podobnie jak on pojawiał się w parafii tylko w przypadku udzielania sakramentu bierzmowania. Dla potwierdzenia nieprawdziwości objawień Matki Bożej zwykle powołuje się na oświadczenie byłej Konferencji Biskupów Jugosławii, w którym - według niego - biskupi stwierdzili, że Maryja się nie objawia w Medziugorju.

Ze swoim stanowiskiem najpełniej zapoznał opinię publiczną w książce „Stolica mądrości" (Kościół na kamieniu, Mostar 1993).W rozdziałach książki: „Kryteria osądzania objawień" i „O zjawiskach medziugorskich" (str. 266-286) próbuje udowodnić, że objawienia Matki Bożej są nieprawdziwe. We wnioskach tego rozdziału swoje stanowisko ujmuje w dziesięciu punktach.

W uroczystość Bożego Ciała 14. czerwca 2001 r. J.E. Ratko Perić, biskup diecezji mostarsko-duvanjskiej i ordynariusz diecezji Trebinjsko-mrkanjskiej udzielił sakramentu bierzmowania 72 młodym parafianom z parafii św. Jakuba w Medziugorju.

W homilii powtórzył, że nie wierzy w nadprzyrodzoność objawień medziugorskich, lecz wyraził zadowolenie ze sposobu w jaki proboszcz kieruje parafią. Podkreślił ważność jedności Kościoła katolickiego, które wyrażane jest przez jedność z biskupem i z Papieżem, jak i potrzebę by wszyscy wierni w tej diecezji przez moc Ducha Świętego byli wierni nauce i praktyce Świętego Kościoła Rzymsko- Katolickiego.

Po uroczystej Mszy św. bp Ratko Perić zatrzymał się na przyjacielskiej rozmowie z księżmi w Kancelarii Parafialnej.

 


 

PC version: Stronu | Medjugorje | Objawienia  | Orędzia  | Artykułi  | Galeria[EN]  | Medjugorje Videos[EN]